αιετιαίος

αἰετιαῑος, -αία, -αῑον (Α)

αυτός που ανήκει ή που είναι τοποθετημένος στο αέτωμα*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αἰετὸς- ἀετὸς (= Αρχιτ., «αέτωμα», λόγω τής ομοιότητας του προς τα ανοιγμένα φτερά)].